مقایسه میزان خستگی بر روی جهت های سه گانه تستy در بسکتبالیست های دارای ناپایداری مچ پا

زمینه و هدف: خستگی به عنوان یکی از عوامل اثرگذار منفی بر عملکرد ورزشی می باشد و می تواند زمینه ساز آسیب اسکلتی- عضلانی ورزشکاران باشد. هدف این تحقیق مقایسه میزان خستگی بر روی جهت های سه گانه تستy  در بسکتبالیست های دارای ناپایداری مچ پا بود. مواد و روش­ها: تحقیق حاضر پژوهشی کاربردی است و روش انجام تحقیق از نوع نیمه تجربی می باشد. آزمودنی های این تحقیق، 28 نفر بسکتبالیست بودند که به صورت انتخابی با توجه به پرسشنامه ناپایداری مچ پا [1]به دو گروه سالم (12مرد، میانگین وزن= 89/9 ± 66/73، میانگین قد=08/7 ± 25/183، میانگین سن=83/1 ±41/18) ودارای ناپایداری عملکردی مچ (16مرد، میانگین وزن=49/10±31/71، میانگین قد=16/9 ± 75/181، میانگین سن=70/1 ± 12/18) تقسیم شدند. از پروتکل خستگی ویژه بسکتبال[2] برای اعمال خستگی و برای کمیت سازی کنترل قامت از تست y استفاده شد. برای اطمینان از حصول خستگی آزمودنی ها از مقیاس بورگ[3] استفاده شد. یافته ها: آزمون t همبسته در سطح معناداری 05/0  نشان داد که کنترل قامت هر دو گروه بعد از اعمال خستگی دچار نقص شده است. همچنین آزمون آنووای یکطرفه و آزمون lsd نشان داد که در گروه دارای ناپایداری عملکردی مچ بین دو جهت قدامی و خلفی - داخلی و در گروه کنترل بین دو جهت قدامی و خلفی- خارجی تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری:نتایج نشان داد که تأثیر خستگی در بازیکنان دارای ناپایداری عملکردی مچ پا در جهت خلفی-داخلی و در بازیکنان سالم در جهت خلفی- خارجی نمایان تر بوده است.